Jongleren in de Renaissance

Stel je voor: je probeert te jongleren met een bowlingbal, een ei en een appel. Wat denk je dat er gaat gebeuren? En wat denk je dat er gebeurt als je de appel vervangt door een cactus? Chaos. Exact zoals passies en verplichten jongleren die niet bij elkaar passen.

Hoi, mijn naam is Cedric en ik coach mensen van Leuven tot Tienen – in Boutersem. Ik specialiseer mij in loopbaancoaching, stress, burnout en ADHD. Doorheen mijn onderzoek en coaching kom ik van alles tegen. En als het nuttig is, dan deel ik dat graag met jou.

Barbara Sher maakt in haar werk “Refuse to choose” melding van scanners en hun diverse vormen. Het gaat over mensen die niet in één hokje thuishoren of hun hele leven lang specialist willen worden. Andere termen zijn creatieve generalisten, renaissance people of nog; multipotentialites. Welke term je ook verkiest, vandaag vertel ik je over één specifieke variatie: de jongleur: Iemand die graag meerdere bezigheden tegelijkertijd beoefent.

9 to 5

De maatschappij heeft in zijn rigide structuren weinig plaats voor deze vorm van bestaan. Een fultime job graag, vijf dagen per week elke dag bezig zijn met hetzelfde. Werkgevers goochelen ook graag met een ‘gevarieerde jobomschrijving’ maar als jongleur kan het soms wat vreemd klinken.
‘Hoezo gevarieerd? Ik mag als verzekeringsmakelaar soms klanten ontvangen, soms de baan op om te verkopen en soms met collega’s op het bureau zitten en de administratie afwerken. Dat is toch allemaal verzekeringen?’

Ik werkte een tijd geleden zelf bij een verzekeringsmakelaar. Gelukkig heb ik als jongleur altijd al meerdere activiteiten met elkaar gecombineerd. Ik danste en gaf ook lessen breakdance in bijberoep. Ik jongleerde volgens een strak schema: overdag op kantoor, ‘s avonds en in het weekend lesgeven en trainen. Het was werkbaar, maar ik besefte toen niet dat alle jongleerballen anders waren. Lesgeven was als een gladde biljartbal, danstraining als een zachte jongleerbal en mijn werk in verzekeringen? Een cactus in een gebroken potje.

De bal maakt een verschil

Dat kon uiteraard niet zonder gevolgen blijven. Het deed pijn elke keer ik de cactus in mijn handen had. Ik deed toen wat de meesten doen in die situatie: passies wat meer opzijschuiven en prioriteit geven aan het hoofdberoep. Ik gaf twee van de drie dansscholen waar ik lesgaf op, ging 80% werken en dacht daarmee dat mijn situatie zou verbeteren. Kleinere biljartbal, jongleerbal en een cactuspotje dat met plakband opnieuw aan elkaar geplakt was.

De cactus vroeg ook hoe langer hoe meer: ‘waarom stop je niet met lesgeven?’
En eerlijk waar, ik begon er zelf ook aan te twijfelen. Ze waren tenslotte verantwoordelijk voor het grootste deel van mijn inkomen en dat kon ik niet zomaar naast mij neerleggen. Ik deed mijn best om de cactus zo goed en zo kwaad het kon in de lucht te houden.

Zwarte zwaan

Uiteindelijk viel de cactus toch op de grond: burnout. De jongleerbal volgde en de biljartbal wist ik nog net op tijd te vangen. Wat de cactus mij al heel de tijd vertelde leek bewaarheid te worden: je kan niet alles tegelijkertijd doen. En toch was er iets dat nog weerstand bood in mij. Een zeldzame zwarte zwaan die tot wasdom gekomen was.

Ik heb altijd al fascinatie gehad voor mensen die zoals ik van alles en nog wat leken te kunnen. De meesten kom je niet tegen, maar soms vind je ze bijvoorbeeld in tv-programma’s. Voor mij was Tom Waes een groot voorbeeld in die tijd. Als je zijn reeks Tomtesterom nog niet gezien hebt, neem eens een kijkje op vrt-max. Hij probeert een caleidoscoop aan uitdagingen en speelt enkele ongelooflijke prestaties klaar. Het was een van de best bekeken programma’s van die tijd en een viering van een typische jongleur die zich niet laat beperken.

Dat stond in schril contrast met mijn eigen situatie. Na mijn burnout heb ik geprobeerd om verder te doen met mijn jongleeract. De pijn kwam meteen terug en ik probeerde het toch maar te doen werken. Ik deed mijn uiterste best, maar de cactus bleef zeggen dat ik mij moest toeleggen op verzekeringen. Ik kon mijn andere passies echter niet loslaten en ben uiteindelijk de laan uitgestuurd. De cactus zette mij zelf opzij.

Als het bovenstaande verhaal een beetje bekend voelt, dan zit je misschien met de vraag
‘En wat heb je toen gedaan?’
Ik concludeerde dat ik niet anders kon dan jongleren – het zit in mijn aard – en ik moest een oplossing vinden. Toen pas besefte ik dat mijn werk in verzekeringen een cactus was. Ik besefte dat ik mij er vaak niet goed voelde, dat ik weinig voldoening haalde uit mijn werk en dat de dingen die mijn collega’s leuk vonden mij niets zeiden. Ik voelde mij de vreemde eend in de bijt, hoe goed ik mijn werk ook deed of hoe hard ik ook probeerde.

De cactus erkennen

Tijdens mijn burnout had ik het idee opgevat om een coaching opleiding te volgen en na mijn ontslag heb ik die ook afgemaakt. Tijdens de opleiding voelde ik al: coaching is moeilijk en zwaar, maar het botst niet met mijn andere passies. Geen pijn, enkel werk dat mij – net als lesgeven – plezier en motivatie bracht. De belangrijkste stap – de cactus wegzetten – was toen voor mij gezet en dat kwam uiteindelijk goed uit. Je kan niet met een cactus in de hand werken aan je pijn.

Ik kan niet genoeg benadrukken dat die eerste stap de allerbelangrijkste is. De ballen die je in de lucht probeert te houden zijn belangrijker dan jouw vaardigheid om te jongleren. Zelfs de grootste jongleurs gebruiken geen voorwerpen die ze nergens veilig kunnen vastpakken. Als je eens tien minuutjes tijd hebt kan je eens kijken naar de befaamde Michael Davis – link beneden – die zowel levensgevaarlijke voorwerpen – met handvaten – als humor naadloos jongleert.

Stap voor stap

De eerste stap is de belangrijkste: beseffen dat je probeert een cactus te jongleren, en plannen beginnen maken om die neer te zetten. Als coach begeleid ik mensen die nog moeten leren jongleren, maar ook zij die al volop bezig zijn en proberen cactussen mee in de lucht te houden. De transformaties die ik zie – van pijn naar plezier – zijn ongelooflijk. Als jongleur heb je een moeilijker pad dan de meesten, maar je hebt de kans en het potentieel om te schitteren en een uniek en wondermooi pad te bewandelen. Maar kies je ballen bewust. Zelfs een meesterjongleur gooit geen cactussen in het rond.

Als je je hierin herkent en je bent op zoek naar een ijzersterke coach; bekijk mijn coaching-aanbod eens. Ik lees of hoor dolgraag je verhaal. En als je mij een bericht gestuurd hebt, kijk ook eens naar Michael Davis of Tomtesterom. Je bent zeker niet de enige multi-getalenteerde, multi-gepassioneerde mens in de wereld.

Stap voor stap, je bent waardevol,