Waarom ik eens een hele dag niets gegeten heb.
Ik had recent een geweldige coaching sessie met een van mijn Nestlingen. Op een gegeven moment hadden we het over ontbering als tool om erachter te komen wat echt belangrijk is.
Hoi, mijn naam is Cedric en ik ben burn-out en loopbaancoach. Ik coach mensen uit de put tussen Leuven en Tienen – in Boutersem. Maar om je alvast op weg te helpen in je eigen proces, een verhaaltje. Een klein cadeau voor jouw zelfontwikkeling.
Ik heb haar toen een persoonlijke anekdote verteld die jij misschien ook graag leest. Hoe ik in 2019 eens op een zaterdag ben opgestaan, de hele dag niets gegeten heb en ‘s avonds terug ben gaan slapen met die honger.
De reden dat ik dat deed was tweedelig. Enerzijds ben ik als lesgever breakdance deel van de Hiphop-cultuur. Die is ontstaan in de Bronx in New York, waar de kinderen die breakdance gecreëerd hebben ook regelmatig geen eten hadden.
Anderzijds was ik destijds op zoek naar mezelf. Ik was net een jaar aan het werk als verzekeringsmakelaar – niet bijster inspirerend – en probeerde tegelijkertijd mijn lessen breakdance uit te breiden.
En dus dacht ik: ik sla twee vliegen in één klap. Ik ga een hele dag niet eten, een stukje voelen van wat de kinderen in de Bronx gevoeld moesten hebben, en mezelf ondertussen eens leren kennen.
Het was verschrikkelijk
Ik maak nu misschien een slechte indruk op mensen die regelmatig vasten, maar het was oprecht een van de meest vervelende dagen van mijn leven.
Vlak na de middag liep ik in Leuven rond op het Fosh-plein – Rector de Somer tegenwoordig – en ik zag een half opgegeten broodje uit een vuilbak steken. Mijn eerste reflex was: “oh, eten.”
Ik had twee stappen in de richting van de vuilbak gezet voor ik besefte wat ik deed. Ik bleef staan en tussen het gerommel van mijn maag bedacht ik: “Ik heb nog nooit eten uit een vuilbak willen halen.”
Een halve dag zonder eten en ik was gedegradeerd tot aaseter. Zo voelde het toch, en het was nogal een confronterende gedachte.
Functioneren op een lege maag
Die namiddag ben ik met mijn vrouw ook een huis gaan bezoeken. Het huis was verschrikkelijk, maar mijn ervaring was erger. Ik was slechtgezind en totaal niet geïnteresseerd in wat de makelaar allemaal zei.
De arme man deed zo zijn best om te tonen hoe de garage omgebouwd kon worden tot danszaal – wat écht niet ging – maar ik heb nauwelijks een woord gezegd tegen de man. Gelukkig was mijn vrouw er.
Mijn maag was ondertussen pijnlijk aan het samentrekken en triviale zaken als huisvesting, beleefdheid en zelfs mijn relatie konden mij gestolen worden. Als ik in dat huis iets gezien had om te eten was ik er waarschijnlijk naartoe gegaan.
Van aaseter naar dief
Die avond was ik onderweg naar huis toen ik op de Aarschotse Steenweg aan de kant van de weg iemand een pak frieten zag eten. Het bakje zat op de rand van de tafel en de meneer in kwestie was rustig op zijn gsm aan het scrollen.
Mijn eerste reflex was “ik zou langs kunnen lopen en die frieten gewoon kunnen meenemen.”
Ik zat in mijn auto dus dat ging niet, maar ik walgde opnieuw van mijn eigen gedachten. Tegen de middag was ik al veranderd in een aaseter, maar nu tegen de avond begon ik de frieten van een onschuldige medemens te willen.
Sleep for dinner
Die avond kwam ik thuis – scheel van de honger – en ben ik rond 20u naar bed gegaan. De redenering was: “Hoe sneller ik in slaap val, hoe sneller ik kan eten en deze shit achter mij laten.
De pijn in mijn maag – die pas echt begon te schreeuwen voor voedsel toen ik in bed lag – was verontrustend sterk. Ik was bezorgd dat ik de hele nacht wakker zou blijven met die honger.
Ik ben in slaap gevallen, zondag opgestaan en heb twee rijstwafels gegeten. Daarna heb ik overgegeven, en pas tegen de middag was ik in staat deftig te eten.
Achteraf bekeken
Bij deze heb ik een klein stukje inzicht in wat honger met mensen kan doen. Maar deel van dit experiment was ook: “wat blijft er van mij over als ik zo’n honger heb? Welke gedachten en gevoelens overleven dit?”
Drie gedachten hebben die honger overleefd.
Eén; ik heb die dag tientallen keren gezegd dat ik van mijn vrouw hou. Ze vroeg me wat ik vond van het huis en dat soort vragen, en ik kon zo weinig nadenken dat ik vaak gewoon zei dat ik van haar hield. Dat was eigenlijk het enige dat ik belangrijk vond te zeggen.
Twee: Ik heb ook gedacht en gevreesd voor mijn lessen breakdance. Ik vroeg mij bijna heel de dag af hoe ik ooit zou kunnen lesgeven als ik zo’n honger had. Goed eten is echt cruciaal om les te geven.
En het laatste was mijn fantasy-manuscript, en het idee dat ik zo’n honger en ontbering kan gebruiken om mijn verhaal extra diepgang te geven.
Geen gedachten over verzekeringen, huizen, geld, werk, etc.
Mijn vrouw, mijn leerlingen en mijn fantasy-manuscript, dat was alles dat overbleef.
Ik heb er daarnaast ook een groot respect van gekregen voor mensen die regelmatig vasten, maar meer nog met mensen die in armoede leven.
Ik beleefde die dag wetende dat ik zondag kon eten wat ik wou, en toch was ik halverwege de dag gedegradeerd tot aaseter en tegen de avond kwamen de eerste gedachten van diefstal al piepen.
Try it?
Mijn coaching aanbod is nog altijd hier, maar daar gaat deze blog niet om.
Als coach en medemens raad ik je aan om ook eens een dag zonder eten door te brengen. Laat me weten hoe je ervaring was, en welke delen van je leven steeds opnieuw naar boven kwamen doorheen de dag, en welke op de achtergrond verdwenen zijn.
Ik heb het aangeraden aan de jongedame in het begin van het verhaal, en haar ervaring was – om het zachtjes uit te drukken – best indrukwekkend. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.
Blijf bewust en blijf groeien,
C